суправаджэнне
тлумачэнне слова:
суправаджэнне, -я, ніякі род 1. Дзеянне паводле значэнне дзеяслоў суправаджаць — суправадзіць. 2. Тое, што суправаджае якую-н. з'яву, працэс. 3. Акампаніраванне; акампанемент, другая партыя. [Маша] ўпершыню чула капэлу-спеў без музычнага суправаджэння. Шамякін. 4. спецыяльны тэрмін Група ваеннаслужачых (або баявых машын, самалётаў і пад.), якая суправаджае або канваіруе каго-, што-н. Самалёты суправаджэння. ••• У суправаджэнні каго-чаго — а) разам з кім-, чым-н. Па вагону ў суправаджэнні правадніцы прасоўваецца брыгадзір. Васілёнак. [Пішчыкаў] павярнуўся і прасачыў, як самалёт з групы Мохарта пайшоў і пайшоў уніз у суправаджэнні знішчальніка. Алешка; б) пад акампанемент чаго-н. Хор у суправаджэнні аркестра.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com