табу

тлумачэнне слова:

  табу, нескланяльнае слова, ніякі род
    1. У першабытных пародаў — рэлігійная забарона на якое-н. слова, дзеянне, прадмет, за парушэнне якой вінаваты нібыта караецца звышнатуральнымі сіламі. // пераноснае значэнне Наогул пра што-н. забароненае.
    2. У лінгвістыцы — забарона на ўжыванне пэўных слоў, абумоўленая сацыяльyа-палітычнымі, гістарычнымі, культурнымі, этычнымі або эмацыянальнымі фактарамі.
      [Палінезійскае.]



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com