трыумфаваць
тлумачэнне слова:
трыумфаваць, -фую, -фуеш, -фуе; незакончанае трыванне размоўнае слова 1. над кім-чым і без дапаўнення Атрымліваць перамогу, браць верх. Над краем шыбеніц, астрогаў Трыумфаваў каронны кат. Купала. 2. без дапаўнення Радавацца, весяліцца з прычыны перамогі над кім-н., з поваду поспеху ў чым-н. Станіслаў трыумфаваў, смакуючы наперад выйгрыш закладу. Гурскі.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com