уваліць
тлумачэнне слова:
уваліць1, увалю, уваліш, уваліць; закончанае трыванне 1. што. Укінуць, унесці куды-н. што-н. цяжкае, грувасткае. Уваліць камень у канаву. Уваліць мяшок жыта ў сенцы. // размоўнае слова Усыпаць што-н. адразу, у вялікай колькасці. Уваліць шчэбень у яму. // Вывезці на поле ў вялікай колькасці для ўгнаення глебы. Столькі гною ўвалілі пад азімыя. 2. што. Увагнуць, уціснуць унутр чаго-н., зрабіць упалым. Уваліць страху. 3. што. размоўнае слова Праваліць, абваліць; абрушыць што-н. унутр чаго-н. Такой жа моцы і столь: за метровай мураванай кладкай падвешан пераплёт сталёвых прутоў, залітых цэментам .. Вось чаму бомбы ўвалілі столь толькі там, дзе ўпалі. Лужанін. 4. без дапаўнення размоўнае слова Увайсці, убегчы гуртам, натоўпам, неарганізавана. І раптам у двор уваліла гурба дзяцей. Шамякін. 5. размоўнае слова Моцна пабіць. Яму так увалілі, што ледзь жывы. 6. размоўнае слова З'явіцца, сесці (аб фурункуле, скуле і пад.). Скула ўваліла. 7. спецыяльны тэрмін Адхіліць ад якога-н. кірунку, курсу. Уваліць нос карабля пад вецер. уваліць2, увалю, уваліш, уваліць; закончанае трыванне, што. Апрацаваць сукно, шэрсць валеннем. Уваліць лямец.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com