тлумачэнне слова:
экзекутар, -а, мужчынскі род 1. Чыноўнік, які загадваў гаспадарчымі справамі і наглядам за знешнім парадкам у якой-н. дзяржаўнай установе царскай Расіі. 2. устарэлае слова, устарэлы выраз Той, хто ўчыняў экзекуцыю або кіраваў ёю. [Ад лац. exsecutor — выканаўца.]
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com